Amsterdam

Nieuw Zeeland

Stuur Sjoerd een bericht

Een beslissing om voor een lange periode naar het buitenland te gaan, neem je niet zomaar. Bij mij werd deze beslissing voornamelijk gestuurd door de behoefte aan avontuur en spanning. Iets wat ik volgens mij al had vanaf het moment dat ik kon lopen.
Aan de andere kant vind ik een stuk ‘zekerheid’ ook zeker prettig. Het geeft me rust wanneer ik weet wat er op de planning staat. Maar je kunt niet je hele leven van dag tot dag plannen omdat het niet hebben van een planning ook rust kan geven. Nu, op mijn 27e, kijk ik terug op de dingen die ik heb gedaan en de beslissingen die ik genomen heb en ben zeer tevreden over wat ik bereikt heb...maar...

Als kind voelde ik altijd al de drang naar avontuur. Dit begon al toen ik als kleine jongen in bomen, op balkonnen en alle klimtoestellen in de buurt klom. Dit ging uiteraard gepaard met de nodige valpartijen maar dat hoort erbij. Mijn grote voorbeeld toentertijd was Willem Ruis en eigenlijk wilde ik televisiepresentator worden. Wellicht de aandacht of het avontuur? Of een combinatie daarvan?

Mijn vader kocht een computer voor me en al snel was ik er niet meer achter weg te slaan. Deze commodore 64 computer, die toen echt state-of-the-art was, bood me de mogelijkheid om met allerlei prachtige games kennis te maken. Verder kreeg ik de mogelijkheid om zelf proggies te schrijven. Omdat ik vaak tot in de late uurtjes achter mijn computer zat en dit een wat duidelijker doel is voor de toekomst dan 'showmaster', was het eigenlijk al vroeg duidelijk dat ik die kant op zou gaan.

Later

Op een punt in je leven komt het moment dat je móet kiezen voor ‘later’. Tot mijn 17e ben ik er eigenlijk niet of nauwelijks mee bezig geweest maar tegen het einde van de middelbare school was duidelijk dat ik toch de computerkant zou opgaan. Op een dergelijk moment begin je langzaam je leven in te richten.

Tijdens mijn studie Informatica, daar had ik inmiddels definitief voor gekozen, begon het heerlijke studentenleven en ging ik op kamers in Arnhem. Een enorm mooie stad met veel groen waar ik me direct al prima thuis voelde. Hier verhuisde ik van de ene studentenkamer naar de anderen en had een groot gevoel van vrijheid. Nadat ik mijn studie in 1998 had afgerond, ging ik direct aan het werk bij een detacheerder als consultant, zoals iedereen heet die 'vers' uit de schoolbanken de consultancy in gaat..

Alexander

Alexander leerde ik kennen op mijn 19e. Nadat we twee jaar bij elkaar waren, gingen we samenwonen in de Spijkerbuurt, de 'wallen' van Arnhem, in één van de oude herenhuizen die daar staan. Ondanks de naam van de buurt is er een grote sociale controle, er rijden immers 24 uur per dag auto's langs de ramen. Vervolgens verhuisden we in 2000 naar een huis helemaal voor onszelf. Ook een prachtige bovenwoning die we zelf volledig renoveerden.

Druk, druk, druk

In de tijd dat ik afstudeerde, had vrijwel iedere informaticastudent direct een baan omdat er toen nog een schrijnend tekort aan IT’ers was. Bij mijn nieuwe werkgever begon ik als programmeur en groeide door richting ontwerper, teamleider, projectleider en tenslotte docent en coach voor opleidingstrajecten. Door de snelle wereld waar je in terecht komt, met alle prachtige arbeidsvoorwaarden, heb je als 23 jarige startende werknemer niet in de gaten hoe snel de jaren voorbij gaan. Alexander en ik gingen vaak samen op vakantie, ik haalde mijn duikbrevetten en we genoten van de dingen om ons heen. Maar mede door de aankoop van ons eigen huis en alle verbouwingen, leken de jaren voorbij te vliegen.. Gedurende een aantal jaren reed ik vanuit Arnhem naar Eindhoven, waar ik gedetacheerd zat, en kwam 's avonds laat thuis in een woning die letterlijk en figuurlijk in de steigers stond. Elk vrij uurtje ging op aan het huis.

Nieuwe uitdaging

Op een bepaald moment keek ik terug op de jaren die voorbij waren gevlogen en begon het gevoel van ‘effe helemaal weg’ te borrelen. Vooral toen een buurman zei: “Zo, nu ben ik 60...nu ga ik van het leven genieten” had ik een sterk gevoel van: “Op mijn 60e pas genieten? Niks daarvan!”. Dus zetten we in 2002 de stap...ons huis was inmiddels helemaal klaar.

We verkochten ons pas gerenoveerde en gerestaureerde huis, namen beiden ontslag bij de werkgevers waar we toen zaten om er eens even helemaal tussenuit te gaan. Eerst hadden we het over een periode van twee maanden in het buitenland. Het werden er drie, vier en nu hebben we een half jaar ticket en hadden zelfs plannen om nóg langer te blijven.

Relaxen

Bij 'relaxen' in het buitenland stel ik me voor dat we toekomen aan prachtige wandelingen en het beoefenen van mijn hobby 'duiken'. Het lijkt me geweldig om in de 'Bay of Islands' onder water een kijkje te nemen. Op het Zuidereiland zijn mogelijkheden om te gaan zwemmen met dolfijnen. Voor relaxen moet je tijd nemen, iets wat we de aankomende maanden zeker gaan doen. Een heerlijk gevoel van 'niks moet' en 'alles mag'. En als we terugkomen? Dat zien we dan ook nog wel weer. Vreemd om het leven eens niet van dag tot dag in te plannen maar het geeft een gevoel van oneindig veel rust!